Günden güne soluyoruz

İçten içe eriyoruz

Ne kaçış var ne bir umut

Yine de onsuz yapamıyoruz


Bu aşk bir kanser hücresi

Belli yok tedavisi

Sardıkça her yerimizi

Tutkuyla bağlanıyoruz


Bu kanlı yaratık nereni sardıysa

Hiç düşünmeden hani kesip atarsın ya

Tut ki bu illet kalbine dadandıysa

Kalbini de söküp atamazsın ya


Varsın solsun çiçeklerim

Ben ölmeyi de beklerim

Yine de kesip atamam seni

Benim tatlı kanserim